Op donderdag 5 november, Diaken Ruud Wolthers, gevangenispastor, geeft in het Cataharijne Centrum een boeiende kijk op een deel van onze samenleving dat zich afspeelt achter deuren.

Wat weet je eigenlijk weinig van het leven van gedetineerden binnen de gevangenismuren, zo realiseer je na afloop na het horen van de verhelderende en verrijkende ervaringsverhalen van diaken Wolthers, die al 17 jaar in ca. 15 inrichtingen nauw is betrokken bij het leven van gedetineerden.

Diaken Wolthers vertelt dat een wildvreemde vrouw hem vroeg haar  zoon in de gevangenis te bezoeken. Na enig nadenken deed hij dat, werd vervolgens vrijwilliger in bezoekwerken weer later professional met een duidelijke roeping.
Diaken Wolthers vertelt hoe je in de ontmoetingen met een gedetineerde steeds helderder zijn/haar totale beeld als mens gaat zien. Naast de veroordeelde krijg je zicht op een mens ‘van vlees en bloed’, een mens als ieder ander, maar wel een mens die binnen muren een straf uitzit om boete te doen voor het overtreden van de wet.

Diaken Wolthers vroeg de aanwezigen de confrontatie met zichzelf aan te gaan om door middel van een oefening te antwoorden op een aantal gewetensvragen: waar handelde of dacht je in bepaalde situaties wellicht zelf ook ‘buiten de regels’?  De gevangenispastor vroeg ons allemaal te gaan staan en stelde de vragen. Bij een ‘ja’ ging je zitten, bij een ‘nee’ bleef je staan. Gewetensvol gingen mensen, vraag na vraag,  geleidelijk aan allemaal zitten, tot er aan het eind nog één persoon – weliswaar aarzelend –  overeind stond….. Door deze confrontatie werd duidelijk dat we ook als ‘vrije’ mensen soms tegen morele of wettelijke regels aanschuren of ze overtreden, in gedachte, woord of daad.

Een aantal wetenswaardige feiten van deze avond:

• Veel gedetineerden – van wie zo’n 50% niet kerkelijk – zijn vaste bezoekers van kerkdiensten in gevangenissen.  Men is er in het algemeen stil en ingetogen en komt er tot rust. Velen geven aan dat de diensten hen goed doen.  De grootste criminelen zie je met respect luisteren en meedoen.
• Er zijn nogal wat ex-gedetineerden die na het uitzitten van hun straf in financiële of sociale problemen komen: geen baan, geen uitkering, geen woning, weinig sociale contacten. Hierdoor komt men niet zelden tot hernieuwde wetsovertreding en verzeilt men dus opnieuw achter de tralies.
• In Nederland zitten plm. 35.000 personen een gevangenisstraf uit. Het aantal is dalende. 95% van de gedetineerden is man; de gemiddelde leeftijd is 35 jaar.

Conclusie van de avond:

Diaken Wolthers maakte op allen veel indruk door zijn werk van niet aflatende betrokkenheid, volharding en trouw bij het bezoeken van gevangenen en door het onderhouden van contacten met ex-gevangenen en hun gezinsleden. In veel gevallen slaagt hij er ook in acute nood te lenigen, door bijv. het inzamelen van geld of goederen. Bovenal geeft hij mensen hoop en bemoediging.

In zijn persoonlijke geloofsbelijdenis verwoordt Diaken Wolthers zijn motivatie en inspiratie onder meer als volgt:

‘Ik geloof, om andere mensen te kunnen vertellen: Zó is Hij: – goed, begrijpend, bezorgd, – Hij is er voor iedereen. Hij kent ons mensen, – ook de ‘wegwerpmens’, de ‘uitgespuugde -. Al ging je de fout in, Hij vergeeft: – Hij kent onze zwakheid, onmacht, lafheid -, Hij is uit op verzoening tussen mensen en Zichzelf, omdat hun leven niet ging zoals Hij wou. Tussen mensen onderling: omdat wij mensen elkaar bestrijden, om macht, bezit en eer.

Ik geloof in een God die voor ons mensen elk een eigen opdracht heeft: groot of klein, gezond of gehandicapt, die ons bijstaat, ja ons ‘stuurt’ door Zijn Geest van Goedheid, Zachtheid en Nederigheid. Zo ken ik Hem, want Hij leeft in ons en ik vertel van Hem, want ik vertrouw Hem.’

We kijken terug op een zeer zinvolle avond!

Namens allen:

Diny Meinen-Voort