Verslag van avond met Songs van Leonard Cohen    

Dinsdagavond, 8 november 2022. Toen de deuren van de (kleine kerk-)zaal om acht uur dicht gingen, waren bijna alle stoelen bezet. Meer dan 90 personen waren afgekomen op de muziek en vooral ook de teksten van Leonard Cohen. Adriaan Plantinga speelde piano en Astrid Krause zong.

Al bij het eerste nummer, Hallelujah, bleek dat Astrid er niet voor had gekozen zo dicht mogelijk bij de zang van Cohen te blijven. Ze had zich ingeleefd in de tekst en kwam met eigen doorleefde interpretaties en wist daarmee de aanwezigen geboeid te krijgen.

Aan het eind van het nummer bleef het stil. Je voelde dat iedereen dacht, “gaan we nou klappen?”, nee dat deden we niet. Het zou afbreuk hebben gedaan aan de sfeer. Zo ontstond er een intiem concert.

Tussen de ‘songs’ door werd er stilgestaan bij de teksten van Cohen en de ontwikkeling die hij doormaakte. Adriaan deed nog een poging het gesprek met ‘de zaal’ aan te gaan, maar soms is het beter te luisteren, de muziek te doorleven en na te denken over de woorden. Twijfelen is toegestaan en kiezen voor een andere interpretatie ook. Cohen lijkt ook bewust aangestuurd te hebben op een meervoudige interpretatiemogelijkheden. Dat kwam bijvoorbeeld ter sprake bij “You want it darker”: het terugkomende “Hineni”, “Hier ben ik Heer” horen we door de Bijbel heen en ook uit de mond van Leonard Cohen. Prachtig was ook de uitvoering van “Anthem”, “there ‘s a crack in everything, that ‘s how the light gets in”.

Bij het slotapplaus, toen kon en mocht het…, en de woorden van dank werd zeer terecht ook de inbreng van Joop Maatjes genoemd. Zonder zijn technische inbreng had deze avond niet dit zeer hoge niveau gehad. Het was met recht een productie van drie personen. Een mooie avond!